Nieuwe tentoonstelling “gemeente Loosduinen van Napoleon Bonaparte t/m burgemeester Hovy”
De tentoonstelling loopt van 13 januari t/m 23 juni 2018
Deze tentoonstelling gaat o.a. over de vele verwikkelingen rond de annexatie die zich afspeelde in het jaar 1923
De Franse overheid had, bij de nieuwe bestuurlijke indeling van Nederland in het jaar 1811, de stad Den Haag in een heel nauw jasje gestoken en door de sterk groeiende bevolking moest er ruimte gevonden worden om de verlangde woningen te kunnen bouwen. De buurgemeenten Wassenaar, Stompwijk, Voorburg, Rijswijk en Loosduinen werden bestookt met verzoeken om grondgebied af te staan. Het was vooral Loosduinen dat onder vuur kwam te liggen. In het jaar 1811 toen de nieuwe gemeentelijke indeling werd vastgesteld had de stad Den Haag al fel geprotesteerd tegen de invoeging van Eik en Duinen bij de nieuwe gemeente Loosduinen. Door dit besluit liep de grens tussen Den Haag en Loosduinen langs de Beeklaan en De la Reykade. De grens tussen Den Haag en Loosduinen bleef een gevoelig onderwerp. De gemeente Loosduinen ageerde altijd fel wanneer Den Haag Loosduins grondgebied begeerde. Zoals bij een voorgestelde correctie van de grens van slechts 70 meter en bij een verzoek om enige hectaren in verband met de aanleg van een zeehaven bij Scheveningen. Loosduinen zei altijd nee, het gemeentebestuur wilde niets van zijn grondgebied afstaan.
In heel Nederland nam de bevolking sterk toe. Zo was de bevolking van Loosduinen in de laatste tien jaren van de negentiende eeuw toegenomen van 3741 naar 6237 inwoners. Het aantal inwoners van Den Haag was in de 19e eeuw van 40.000 gestegen naar 200.000. Het groeiend aantal inwoners moest een dak boven het hoofd. Rond 1900 was de bebouwing van Den Haag dicht bij de Beeklaan gekomen en dat gaf allerlei problemen omdat daar ook op Loosduins grondgebied woningbouw werd gepleegd. Zo weigerde Den Haag zijn rioolsysteem beschikbaar te stellen voor de Loosduinse bebouwing. Dat moest Loosduinen maar regelen via de Loosduinse vaart. Een ander argument voor annexatie was het feit dat die Loosduiners, wonend aan de Beeklaan, werkten in Den Haag en ook van de Haagse faciliteiten profiteerden. In het jaar 1903 was het zover. De gemeente Loosduinen werd bij wet verplicht ongeveer 800ha van zijn grondgebied af te staan aan de gemeente Den Haag. De nieuwe grens kwam te liggen vanaf strandpaal 104 langs de begraafplaats Nieuw Eikenduinen richting huidige kruising Erasmusweg-Loevesteinlaan. Maar de strijd om grondgebied tussen het dorp Loosduinen en de stad Den Haag was nog lang niet gestreden. Het stadsbestuur van Den Haag bleef de Provinciale Staten van Zuid Holland bestoken met verzoeken om Loosduinen gedeeltelijk of geheel te mogen annexeren. Veel kaarten werden er getekend waarop stukken Loosduins gebied werden aangegeven geschikt voor annexatie door Den Haag. De gemeenteraad van Loosduinen stemde voor de annexatie en ook het gemeentebestuur was voor. In 1923 werd Loosduinen een deel van de stad Den Haag.
